Informacje o kierunku

Wybór zakresu kształcenia

Wybór zakresu kształcenia na Wydziale Pedagogicznym

Sylwetka absolwenta

Absolwent ścieżki edukacyjnej: Pedagogika resocjalizacyjna z interwencją kryzysową

Absolwent posiada uporządkowaną i pogłębioną wiedzę o terminologii używanej w pedagogice resocjalizacyjnej i interwencji kryzysowej, przedmiocie badań i zadaniach oraz genezie subdyscypliny pedagogika resocjalizacyjna, jej związkach z innymi dyscyplinami naukowymi. Posiada uporządkowaną i pogłębioną wiedzę o filozoficznych, pedagogicznych, psychologicznych, socjologicznych podstawach teoretycznych konstytuujących współczesny i historyczny status naukowy pedagogiki resocjalizacyjnej i obszarach jej działalności praktycznej. Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę o zasadach przeprowadzania diagnozy indywidualnej i środowiskowej w obszarze pomocy, resocjalizacji i interwencji kryzysowej. Dysponuje uporządkowaną i pogłębioną wiedzą o zasadach i metodach planowania i przeprowadzania interwencji kryzysowej i oddziaływania resocjalizującego w kontekście instytucjonalnym i pozainstytucjonalnym oraz uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie organizacyjnych i systemowych czynników konstytuujących funkcjonowanie placówek interwencyjnych i resocjalizacyjnych w ramach systemu resocjalizacji oraz wsparcia jednostek i grup zagrożonych marginalizacją i przestępczością. W toku kształcenia absolwent nabył pogłębione umiejętności posługiwania się terminologią używaną w pedagogice resocjalizacyjnej i interwencji kryzysowej oraz analizowania powiązań pomiędzy innymi dyscyplinami naukowymi oraz wykorzystywania ich w postępowaniu diagnostycznym i działaniach interwencyjnych i resocjalizacyjnych. Posiada pogłębione umiejętności posługiwania się ujęciami teoretycznymi dla wyjaśniania, analizowania i wykorzystywania w praktyce rozwiązywania problemów w obszarze interwencji kryzysowej i działań resocjalizacyjnych. Posiada pogłębioną umiejętność wykorzystania wiedzy interdyscyplinarnej dla przeprowadzenia diagnozy indywidualnej i środowiskowej oraz planowania indywidualnych i systemowych działań interwencyjnych i resocjalizacyjnych. Potrafi zaprojektować działania interwencyjne i resocjalizacyjne w oparciu o znane zasady i metody interwencji kryzysowej i wychowania resocjalizującego. Potrafi wykorzystać wiedzę w zakresie systemowych i organizacyjnych czynników konstytuujących funkcjonowanie systemu resocjalizacji, wczesnej interwencji i wsparcia jednostek i grup zagrożonych marginalizacją i przestępczością dla zaprojektowania i przeprowadzenia działań interwencyjnych, pomocowych i resocjalizacyjnych. W procesie akademickiego kształcenia wspierany jest także rozwój kompetencji społecznych. Absolwent ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności pedagogicznych, a także potrzebę samorozwoju i samokształcenia w zakresie swojej pracy w obszarze interwencji kryzysowej, wsparcia, pomocy i resocjalizacji jednostek i grup zagrożonych marginalizacją czy pozostających w kryzysie. Posiada kompetencje do aktywnego, profesjonalnego planowania, organizacji działań interwencyjnych, pomocowych i resocjalizacyjnych nakierowanych na jednostki i grupy zagrożone marginalizacją, przestępczością czy pozostające w kryzysie.

Absolwent może być zatrudniony jako: wychowawca w zakładach karnych, aresztach śledczych, służbach sądowych i więziennych, jako kurator sądowy oraz może podejmować pracę wychowawczą w środowiskach lokalnych. Ponadto, w przypadku absolwentów, którzy uzyskali przygotowanie pedagogiczne i ukończyli pierwszy stopień w zakresie pedagogiki resocjalizacyjnej, w: młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, okręgowych ośrodkach wychowawczych, schroniskach dla nieletnich, zakładach poprawczych, świetlicach socjoterapeutycznych, placówkach interwencyjnych, placówkach typu socjalizacyjnego, interwencyjnego, specjalistycznego, w szkolnych schroniskach młodzieżowych. Absolwenci w tym przypadku nabywają również kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela pedagoga specjalnego w przedszkolach i szkołach oraz nauczyciela dodatkowo zatrudnionego w celu współorganizowania kształcenia integracyjnego w przedszkolach, szkołach i oddziałach integracyjnych lub w celu współorganizowania kształcenia uczniów odpowiednio niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie lub zagrożonych niedostosowaniem społecznym.

Wyboru zakresu kształcenia: Pedagogika resocjalizacyjna z interwencją kryzysową mogą dokonać wyłącznie studenci, którzy ukończyli studia na kierunku pedagogika resocjalizacyjna lub na innym kierunku, na którym realizowali studia w zakresie pedagogiki resocjalizacyjnej/resocjalizacji/resocjalizacji kreującej oraz posiadają przygotowanie pedagogiczne. Studenci, którzy nie posiadają kwalifikacji pedagogicznych do pracy z dziećmi i młodzieżą uzyskanych w trakcie studiów pierwszego stopnia, mogą je uzupełnić w trakcie studiów drugiego stopnia realizując odpłatny moduł przygotowania pedagogicznego. 

Absolwent ścieżki edukacyjnej: Pomoc psychologiczno-pedagogiczna z elementami integracji sensorycznej 

Absolwent kierunku posiada pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o terminologii używanej w obszarze pomocy psychologiczno-pedagogicznej i integracji sensorycznej, jak również z zakresu dziedzin i dyscyplin naukowych właściwych dla kierunku i zakresu. Zna zadania i funkcje oraz genezę pomocy psychologiczno-pedagogicznej i metodę integracji sensorycznej, w oparciu o jej definicję, główne założenia, zaburzenia procesów sensorycznych oraz czynniki ryzyka i przyczyny zaburzeń integracji sensorycznej. Posiada uporządkowaną i pogłębioną wiedzę obejmującą terminologię z zakresu pomocy i wsparcia oraz wiedzę o rozwoju człowieka na różnych etapach życia, ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju dzieci i młodzieży. Zna zasady przeprowadzania diagnozy indywidualnej i środowiskowej, zna również podmiot i przedmiot działania pomocowego. Potrafi planować i realizować zajęcia z integracji sensorycznej. Ma wiedzę dotyczącą zasad, metod i środków pracy w obszarze pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz zna  teoretyczne, metodyczne i praktyczne podstawy pracy metodą integracji sensorycznej, w tym na temat diagnostyki, profilaktyki i terapii. Zna i rozumie cele i zadania realizowane przez instytucje pomocowe i udzielające wsparcia, potrafi scharakteryzować sposób pracy i zakres działań poszczególnych instytucji. Ma wiedzę na temat etyki, standardów, strategii, systemowych rozwiązań oraz podstaw prawnych pomocy psychologiczno-pedagogicznej, jak również na temat tworzenia, realizacji i ewaluacji projektów pomocowych oraz planowania i prowadzenia zajęć z integracji sensorycznej. W toku kształcenia absolwent nabył umiejętności posługiwania się terminologią używaną w obszarze pomocy psychologiczno-pedagogicznej i w zakresie metody integracji sensorycznej. Posiada umiejętności posługiwania się ujęciami teoretycznymi w celu analizowania zachowań dzieci i młodzieży oraz wykorzystania wiedzy interdyscyplinarnej dla przeprowadzenia diagnozy indywidualnej i środowiskowej, ponadto planowania, organizowania i prowadzenia indywidualnych oraz grupowych zajęć z integracji sensorycznej. Posiada umiejętność dostrzegania i identyfikowania zaburzeń sensomotorycznych, problemów i trudności doświadczanych przez dzieci i młodzieży, jak również konstruowania programów naprawczych, profilaktycznych i terapeutycznych. Dostrzega potrzebę działań uzupełniających i kompensujących proces wychowania i socjalizacji w kontekście postępujących zmian społecznych i kulturowych. Potrafi sporządzić plan pracy o charakterze indywidualnym i grupowym oraz potrafi planować, tworzyć, realizować i ewaluować uniwersalne programy pomocowe w oparciu o adekwatne podstawy teoretyczne i dobre praktyki. Ma umiejętności służące poprawnej realizacji i implementacji działań pomocowych oraz zastosowaniu metody integracji sensorycznej w placówkach oświatowych, opiekuńczo-wychowawczych, poradniach psychologiczno-pedagogicznych, instytucjach samorządowych i organizacjach pozarządowych. W procesie akademickiego kształcenia wspierany jest także rozwój kompetencji społecznych. Absolwent jest zdolny do rozwiązywania problemów indywidualnych, grupowych i systemowych; poszukuje sposobów ich rozwiązania respektujących godność, intymność i podmiotowość człowieka. Jest wrażliwy na problemy doświadczane przez dzieci i młodzież oraz podejmuje profesjonalne działania służące wsparciu zarówno osób doświadczających trudności, jak i poszukujących możliwości pełnej realizacji indywidualnego potencjału. Jest przekonany o potrzebie permanentnego samokształcenia i monitorowania własnych kompetencji zawodowych i miękkich, niezbędnych do efektywnej komunikacji z jednostkami i grupami społecznymi w różnym wieku i o różnych potrzebach. Wykazuje cechy refleksyjnego praktyka o solidnych podstawach teoretycznych i etycznych w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej i metody integracji sensorycznej. Ma przekonanie o sensie, wartości i potrzebie podejmowania działań w zakresie pomocy oraz wspierania dzieci i młodzieży posiadających zaburzenia sensoryczne i motoryczne.

Absolwent posiada kwalifikacje do pracy zawodowej w: placówkach różnego typu, zajmujących się pomocą i wsparciem w odniesieniu do dzieci i młodzieży. Może być zatrudniony jako pedagog w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, poradniach rodzinnych i ośrodkach adopcyjnych, placówkach wychowania pozaszkolnego, placówkach opiekuńczo-wychowawczych różnego typu (dom pomocy społecznej, bursy, hospicjum stacjonarne, oddział medycyny paliatywnej), ośrodkach dla ofiar przemocy w rodzinie, ośrodkach dla osób w kryzysie, organizacjach pozarządowych, fundacjach i stowarzyszeniach działających na rzecz pomocy i wsparcia dzieci, młodzieży, rodzin. Jest przygotowany do prowadzenia zajęć z integracji sensorycznej w placówkach oświatowych, ośrodkach edukacyjnych. W przypadku absolwentów, którzy uzyskali przygotowanie pedagogiczne i ukończyli pierwszy stopień kształcenia w zakresie pedagogiki przygotowującej do realizacji zadań pedagoga szkolnego uzyskują kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela pedagoga szkolnego oraz nauczyciela wychowawcy w świetlicach szkolnych, internatach i bursach, w szkolnych schroniskach młodzieżowych. 

Wyboru zakresu kształcenia Pomoc psychologiczno-pedagogiczna z elementami integracji sensorycznej mogą dokonać wyłącznie studenci, którzy ukończyli pierwszy stopień na kierunku pedagogika oraz posiadają przygotowanie pedagogiczne. Studenci, którzy nie posiadają kwalifikacji wymaganych od nauczycieli (przygotowania pedagogicznego) do pracy z dziećmi i młodzieżą uzyskanych w trakcie studiów pierwszego stopnia, mogą je uzupełnić w trakcie studiów drugiego stopnia realizując odpłatny moduł przygotowania pedagogicznego.

Absolwent ścieżki edukacyjnej: Logopedia z komunikacją społeczną

Absolwent w wyniku ukończenia studiów drugiego stopnia posiada pogłębioną wiedzę na temat diagnostyki i rehabilitacji zaburzeń językowych oraz specyfiki pracy terapeuty mowy w zakresie różnych dziedzin logopedycznych i dziedzin pokrewnych mieszczących się w ramach dyscyplin – pedagogicznej i językoznawczej. Zna różne aspekty oddziaływań logopedycznych, które mają charakter korekcyjny (terapia dyslalii), ale także holistyczny (terapia osób z różnymi zaburzeniami rozwojowymi) oraz doskonalący mowę już ukształtowaną (praca w środowiskach artystycznych i medialnych). Zna bardzo dobrze język polski nie tylko w zakresie prawideł dotyczących wymowy (fonetyki i fonologii, ortoepii), ale także innych podsystemów języka (morfologicznego i składniowego) oraz szeroko pojętej pragmatyki językowej. Posiada wiedzę pozwalającą poprawnie posługiwać się polszczyzną pisaną, co daje podstawy do prowadzenia kompetentnej dokumentacji logopedycznej i opiniotwórczej. Zna etyczne i prawne aspekty pracy logopedy i podstawy orzecznictwa w logopedii. Posiada podstawową wiedzę z zakresu diagnozy i terapii pedagogiczno-logopedycznej zaburzeń w czytaniu i pisaniu. Ma podstawową wiedzę na temat rozwoju człowieka w cyklu życia, zarówno w aspekcie biologicznym, psychologicznym, lingwistycznym i społecznym. W toku kształcenia absolwent nabywa umiejętności wyszukiwania, selekcjonowania, analizowania, oceniania i przekazuje informacje z zakresu logopedii i dziedzin pokrewnych oraz rozpoznaje, diagnozuje i różnicuje zaburzenia komunikacji językowej. Potrafi przygotować i zrealizować program efektywnej terapii dziecka i osoby dorosłej z zaburzeniem mowy i języka, przeprowadza badanie specjalistyczne oraz analizuje wyniki badań wykonanych przez innych specjalistów (foniatra, audiofonolog, laryngolog, ortodonta, psycholog). Potrafi nawiązać odpowiedni kontakt z pacjentem oraz jego opiekunami. Potrafi prowadzić dokumentację logopedyczną i konstruować pisemne opinie dotyczące pacjentów, zbiera i gromadzi dane oraz przeprowadzać własne badania logopedyczne. Wykorzystuje podstawową wiedzę teoretyczną z dziedziny pedagogiki oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, zdrowotnych i społecznych osób z zaburzeniami językowymi, posługuje się zasadami i normami etycznymi w podejmowanej działalności, dostrzega i analizuje dylematy etyczne; przewiduje skutki konkretnych działań terapeutycznych. Absolwent uzyskuje dodatkowe umiejętności rozszerzające zakres kompetencji logopedy: posługiwanie się językiem migowym, wykorzystanie technologii informacyjnej w procesie diagnostyczno-terapeutycznym, stosowanie metod charakterystycznych dla muzykoterapii i pedagogiki zabawy, kształtowanie i korygowanie emisji głosu i techniki mówienia u ludzi zawodowo posługujących się głosem, udzielanie pierwszej pomocy przedmedycznej. W procesie akademickiego kształcenia wspierany jest także rozwój kompetencji społecznych. Absolwent jest zdolny do współpracy w zespole, wykazuje gotowość do podejmowania różnorodnych zadań i wykonani ich. Ma świadomość sporządzania odpowiedniej diagnozy i stosowania terapii logopedycznej, jak również profilaktyki logopedycznej oraz wykazuje gotowość do dalszego dokształcania się i doskonalenia swoich umiejętności, inspirując ku temu inne osoby oraz ma świadomość konieczności ewaluacji własnych osiągnięć zawodowych. Wykazuje się postawą empatyczną oraz wrażliwością wobec pacjentów i ich opiekunów.

Absolwent w wyniku ukończenia studiów drugiego stopnia, pod warunkiem ukończenia studiów licencjackich w zakresie logopedii i posiadania przygotowania pedagogicznego, uzyskuje pełne kwalifikacje do wykonywania zawodu logopedy, co przygotowuje go do prowadzenia działań z zakresu profilaktyki logopedycznej i przeprowadzania badań diagnostycznych w placówkach przedszkolnych oraz szkolnych, dokonywania oceny kompetencji językowej u osób z zaburzeniami mowy, konstruowania i przeprowadzania programów terapeutycznych dla dzieci z zaburzeniami komunikacji językowej oraz pacjentów dorosłych i w wieku podeszłym. Uprawnia to do zajmowania stanowiska w placówkach oświatowych, resorcie zdrowia i kultury oraz prowadzenia prywatnych gabinetów logopedycznych. W sytuacji posiadania przygotowania pedagogicznego i ukończenia studiów pierwszego stopnia kształcenia w zakresie logopedii absolwent uzyskuje wówczas kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela pedagoga specjalnego w przedszkolach i szkołach oraz nauczyciela dodatkowo zatrudnionego w celu współorganizowania kształcenia integracyjnego w przedszkolach, szkołach i oddziałach integracyjnych lub w celu współorganizowania kształcenia uczniów odpowiednio niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie lub zagrożonych niedostosowaniem społecznym.

Wyboru zakresu kształcenia: Logopedia z komunikacją społeczną mogą dokonać wyłącznie studenci, którzy ukończyli studia na kierunku logopedia lub innym kierunku, na którym realizowali studia w zakresie logopedii i uzyskali kwalifikacje wymagane od nauczycieli (przygotowanie pedagogiczne) do pracy w placówkach oświatowych. Studenci, którzy nie posiadają kwalifikacji pedagogicznych do pracy z dziećmi i młodzieżą uzyskanych w trakcie studiów pierwszego stopnia, mogą je uzupełnić w trakcie studiów drugiego stopnia realizując odpłatny moduł przygotowania pedagogicznego.

Absolwent ścieżki edukacyjnej: Pedagogika opiekuńczo-wychowawcza z profilaktyką społeczną 

Absolwent posiada zaawansowaną wiedzę  o terminologii używanej w pedagogice opiekuńczej i profilaktyce społecznej, ponadto o przedmiocie i zadaniach oraz genezie tej subdyscypliny i związkach z innymi dyscyplinami naukowymi. Posiada uporządkowaną i pogłębioną wiedzę obejmującą terminologię z zakresu profilaktyki społecznej, opieki i wychowania, pomocy i wsparcia dzieci, młodzieży i dorosłych, także starszych oraz wiedzę o rozwoju i potrzebach człowieka na różnych etapach jego życia. Ma zaawansowaną wiedzę o uczestnikach procesu opieki i socjalizacji, o ich środowiskach wychowawczych, jak również dotyczącą zasad, metod i środków pracy opiekuńczo-wychowawczej i badań nad opieką. Ponadto dysponuje pogłębioną wiedzę o zagrożeniach i dysfunkcjach, o problemowych, niebezpiecznych i antyspołecznych zachowaniach dzieci i młodzieży oraz o zachowaniach normatywnych. Dysponuje wiedzą na temat etyki, standardów, strategii, systemowych rozwiązań oraz podstaw prawnych w zakresie opieki nad dziećmi, młodzieżą i dorosłymi, także starszymi oraz w odniesieniu do uwarunkowań formalno-prawnych profilaktyki społecznej oraz w zakresie opracowywania, realizacji i ewaluacji programów profilaktycznych w instytucjach oświatowych i środowisku lokalnym. Zna różne formy opieki, pomocy i wsparcia. Zna organizację pracy pedagoga - profesjonalnego opiekuna i wychowawcy, jego zadania oraz metody pracy. W toku kształcenia absolwent nabył umiejętności posługiwania się terminologią używaną w profilaktyce społecznej, pedagogice opiekuńczej i pedagogice społecznej, analizowania powiązań pomiędzy innymi dyscyplinami naukowymi oraz wykorzystywania ich w postępowaniu diagnostycznym i działaniach opiekuńczo-wychowawczych oraz profilaktycznych. Posiada umiejętności posługiwania się ujęciami teoretycznymi w celu analizowania zachowań wychowanków i podopiecznych oraz wykorzystania wiedzy interdyscyplinarnej dla przeprowadzenia diagnozy potrzeb rozwojowych i wychowawczych człowieka na różnych etapach jego życia oraz zaprojektowania indywidualnych i systemowych działań opiekuńczo-wychowawczych i profilaktycznych, w tym konstruowania programów naprawczych. Posiada umiejętność dostrzegania, identyfikowania i różnicowania problemów opiekuńczych i wychowawczych dzieci, młodzieży oraz osób starszych, ponadto zachowań normatywnych i ryzykownych dzieci i młodzieży, a także projektowania i realizowania działań uzupełniających i kompensujących proces opieki, wychowania i socjalizacji w kontekście postępujących zmian społecznych. Potrafi planować, organizować, realizować i ewaluować strategie działań opiekuńczo-wychowawczych i kompensacyjnych oraz uniwersalne, selektywne i wskazujące programy profilaktyczne w oparciu o adekwatne podstawy teoretyczne i dobre praktyki. Ma umiejętności umożliwiające udzielanie pomocy i wsparcia w rozwiązywaniu problemów indywidualnych i grupowych. Ponadto służące poprawnej realizacji i implementacji działań profilaktycznych w instytucjach oświatowych i środowisku lokalnym. Potrafi projektować i prowadzić zajęcia z grupą dziecięcą, młodzieżową, dorosłych, także starszych w placówkach o charakterze opiekuńczo-wychowawczym, socjalnym i kulturalnym. W procesie akademickiego kształcenia wspierany jest także rozwój kompetencji społecznych. Absolwent jest zdolny do rozwiązywania problemów rozwojowych, opiekuńczych, wychowawczych i socjalizacyjnych, poszukuje sposobów ich rozwiązania nie naruszających godności, intymności oraz podmiotowości podopiecznego i jego rodziny. Jest wrażliwy na problemy dzieci, młodzieży, osób starszych oraz podejmuje profesjonalne działania służące tworzeniu im wartościowego środowiska wychowawczego. Jest przekonany o potrzebie permanentnego samokształcenia i monitorowania własnych kompetencji zawodowych, niezbędnych do efektywnej współpracy i komunikacji z grupami społecznymi w różnym wieku i o różnych potrzebach. Wykazuje cechy refleksyjnego praktyka o solidnych podstawach teoretycznych i etycznych w zakresie opieki, wychowania i profilaktyki społecznej. Posiada kompetencje poznawcze, metodyczne, diagnostyczne i praktyczne w zakresie form opieki, funkcji, zadań i planowania pracy opiekuńczej i wychowawczej oraz działań profilaktycznych. Ma przekonanie o sensie, wartości i potrzebie podejmowania działań opiekuńczo-wychowawczych i kompensacyjnych oraz w zakresie profilaktyki zachowań ryzykownych w różnych środowiskach.

Absolwent posiada kwalifikacje do pracy zawodowej w: placówkach różnego typu, zajmujących się opieką, wychowaniem oraz pomocą i wsparciem, jak również działalnością profilaktyczną w odniesieniu do osób w każdym wieku, od małego dziecka po osoby starsze. Może być zatrudniony jako: pedagog – opiekun i wychowawca w instytucjach systemu pomocy społecznej, służby zdrowia i oświaty, m.in. w świetlicach środowiskowych, w bursach i ochotniczych hufcach pracy, w placówkach wychowania pozaszkolnego, opiekuńczo-wychowawczych różnego typu: domach dziecka, pogotowiach opiekuńczych, sanatoriach, oddziałach dziecięcych szpitali, w instytucjach opieki paliatywnej, żłobkach, klubach różnego typu: dziecięcych, młodzieżowych, seniora, w placówkach wsparcia dziennego, ośrodkach pomocy społecznej i domach pomocy społecznej, powiatowych centrach pomocy rodzinie, w placówkach zajmujących się pieczą zastępczą, ośrodkach adopcyjnych oraz organizacjach pozarządowych, fundacjach i stowarzyszeniach działających na rzecz dzieci, młodzieży i osób starszych. Może podejmować pracę wychowawczą jako organizator grup środowiskowych. Posiada również kompetencje do realizowania programów profilaktycznych w placówkach edukacyjnych, w których ustawowo są prowadzone działania o charakterze profilaktycznym oraz do prowadzenia własnej działalności profilaktycznej w organizacjach pozarządowych (tzw. trzeciego sektora) jako twórca i realizator specjalistycznych programów profilaktycznych.

Absolwent, który ukończył studia pierwszego stopnia w zakresie pedagogiki, odpowiadającym prowadzonym zajęciom i posiada przygotowanie pedagogiczne może być zatrudniony jako nauczyciel wychowawca w świetlicach szkolnych i w internatach.

Wybór zakresu kształcenia Pedagogika opiekuńczo-wychowawcza z profilaktyką społeczną. Studenci, którzy nie posiadają kwalifikacji wymaganych od nauczycieli (przygotowanie pedagogiczne) do pracy z dziećmi i młodzieżą uzyskanych w trakcie studiów pierwszego stopnia, mogą je uzupełnić w trakcie studiów drugiego stopnia realizując odpłatny moduł przygotowania pedagogicznego.